Luftë
”Por unë do të qëndroj deri në fund. Dhe kur të më pushtojë mundja, do të di se kam lëftuar dhe lufta është e bukur kur ke shpresë të lëftosh prapë. Nuk është jeta luftë, lufta është jetë. Nuk e shënjtërojnë njerëzit luftën. Lufta i shënjtëron njerëzit.”
-Ismet Toto-
”[…] Në botën e traditës hasim interpretimin e jetës si një luftë shumëvjeçare të vazhdueshme mes forcave metafizike, mes forcave të Uranit të dritës dhe të rendit, nga një anë, dhe telurike (tokësore, që e sheh tokën si planet), forca të errëta të kaosit dhe të materies në anën tjetër. Njeriu i Traditës donte me zemër ta luftonte këtë luftë dhe të triumfonte si në botën e brendshme po ashtu edhe në atë të jashtme. Një luftë e vërtetë edhe e drejtë në planin e jashtëm e riprodhuar në kushte të tjera po ashtu si lufta që duhet të luftohej përbrenda: një luftë kundër forcave dhe njerëzve të cilët në botën e jashtme shfaqnin të njejtat tipare si fuqitë që i nevojiteshin individit të vetëm të nënshtronte dhe të mbizotëronte së brendshmi, deri kur një pax triumphalis të arrihej.”
-Julius Evola-
”Lufta e lashtë Ariane kishte kuptimin e përgjithshëm të një lufte të përhershme midis fuqive metafizike. Nga njëra anë ishte parimi Olimpik i dritës, realiteti uranik dhe diellor; nga ana tjetër dhuna brutale, elementi titanik-telurik, barbar në kuptimin klasik, substanca femërore-djallëzore. Motivi i kësaj lufte metafizike rishfaqet vazhdimisht përmes formave të panumërta të mitit në të gjitha traditat me origjinë Ariane. Çdo luftë, në kuptimin material, përjetohej me vetëdije të madhe apo të vogël si një episod në atë antitezë.”
-Julius Evola-
”Më mirë le të besojmë në këshillën e Zeusit (Zojsit) madhështor, mbretit të të vdekshmëve dhe të të pavdekshmëve. Ka vetëm një ogur, dhe një të vetëm: që një njeri duhet të luftojë për vendin e tij.”
-Homeri-
”Të gjithë ushtarët këtu në të dy anët do të vriten. Atëherë pra, çohu. Përgatitu të luftosh dhe të fitosh lavdi. Mbizotëroji armiqtë dhe shijo një mbretëri të begatë. Të gjthë ketu tashmë janë të vdekur sipas asaj që kam vendosur unë, edhe ti, [O Arjuna], je thjesht një instrument në dyluftim. … Pra, vriti dhe mos u shqetëso. Thjesht lufto, dhe do t’i mposhtësh armiqtë e tu në betejë.”
-Bhagavad-Gita-
”Ajo çka e përshkon tërë trupin duhet ta dish që është e pashkatërrueshme. Asnjë s’është i aftë të shkatërrojë atë shpirt të pamposhtshëm. … as ai që e kujton entitetin e gjallë si vrasësin, as ai që mendon se vrasja është në dituri, pasi vetvetja nuk vret as nuk vritet[…] Ai nuk vdes kur i vritet trupi. … Trupi material i entitetit të pathyeshëm, të pamatshëm e të gjallë përjetsisht padyshim që do t’i vijë fundi; pra, lufto…”
-Bhagavad-Gita-
”Lufto për hir të luftimit, pa marrë parasysh lumturinë apo vështirësinë, humbjen apo përfitimin, fitoren apo mposhtjen – dhe duke vepruar kështu nuk ta pësosh kurrë mëkatin.”
-Bhagavad-Gita-
”Ose do të vritesh në fushëbetejë dhe do të arrish planetët hyjnorë, ose do të pushtosh dhe do të shijosh mbretërinë tokësore. Pra, çohu me vendosmëri dhe lufto.”
-Bhagavad-Gita-
”Vetëm lufta i çon të gjithë energjitë njerëzore në kulmin e tyre dhe vendos vulën e fisnikërisë mbi popujt që kanë guximin ta bëjnë atë.”
-Benito Mussolini-
”Le të kemi një kamë në mes të dhëmbëve, një bombë në dorë, dhe një ndjenjë përçmimi të pafund në zemrat tona.”
-Benito Mussolini-
”Gjaku vetëm, shprehimisht lëviz rrotat e historisë.”
-Benito Mussolini-
”Ne nuk debatojmë me ata që nuk janë dakord me ne, ne i shkatërrojmë ata.”
-Benito Mussolini-
”Jetojmë në një epokë ku nuk ka vdekje heroike.”
-Yukio Mishima-
”Njerëz të tjerë duhet të shkatërrohen. Në mënyrë që unë me të vërtetë të përballem me diellin, vetë bota duhet të shkatërrohet…”
-Yukio Mishima-
”Jeta sociale përbëhet nga thjesht detyrime artificiale. Lufta e liron njeriun nga ato dhe e kthen atë tek instinktet e tij primitive.”
-René Quinton-
”Çdo ideal është një pretekst për të vrarë. Urrejtja është gjëja më e rëndësishme në jetë. Njerëzit e mençur që nuk urrejnë më janë gati për sterilitet dhe vdekje. Ju nuk duhet t’i kuptoni popujt [armiq], duhet t’i urreni ata. Sa më shumë të ngrihet njeriu, aq më shumë rritet urrejtja e tij për njeriun. Natyra në asnjë mënyrë nuk ka krijuar meshkuj dhe popuj që ata të duan njëri-tjetrin.”
-René Quinton-
”Kush është i denjë për emrin Burrë, dhe si Romak, ai i cili nuk do të testohet dhe nuk është në kërkim të një detyre të rrezikshme? Për të fortin mosveprimi është torturë. Ka vetëm një pamje të aftë për të komanduar edhe vëmendjen e një zoti, dhe është pikërisht pamja e një njeriu të fortë që lufton me fatin e keq, veçanërisht nëse ai vetë e ka sfiduar atë.”
-Seneka-
”Kush, atëherë, është një luftëtar? Dikush mund të bëhet një luftëtar nga gjaku i tij, pasi lufta me të gjithë elementet e saj është ngazëllimi i shpirtit, që dëshiron me ëndje shkëlqimin e largët të malit. Është pesha e pastër që mban njeriu, që e bën dëshirën për liri, të triumfojë mbi atë të tundimit nga siguria.”
-Kurt Eggers-
”Lufta me të gjithë elementet e saj është standard jetese për të fortin, i cili e ka dedikuar veten për rrezikun. Është gjithmonë të jesh i gatshëm për konfliktin për pastrimin edhe të arrish një përfundim më të qartë, mobilizimi kundër fatkeqësive të fatit, qëndrimi i vazhdueshëm me armë.”
-Kurt Eggers-
”Jeta e luftëtarit nuk është e ‘lumtur’ në kuptimin e të qenit në paqe me fatin edhe me situatën. Njeh më tepër brengë dhe plagë, zhgënjime dhe thellësi sesa jeta e të sigurtit. Por më shumë sesa e gjithë lumturia që mund të ofrojë toka në formën e përmbushjes dhe rehatisë, vetëdija e vlerës së tij krijuese i jep kënaqësi luftëtarit.”
-Kurt Eggers-
”Mosbindës dhe krenar është luftëtari, nëse ata që rrojnë në siguri janë të kënaqur edhe të lumtur.”
-Kurt Eggers-
”Gjaku i heronjve është më afër zotit se boja e filozofëve dhe lutjet e besimtarëve”
-Julius Evola-
“Lufta nuk shmanget dot, ajo vetëm mund të shtyhet në avantazh të armikut tënd.”
-Niccolo Machiavelli-
”Parimi themelor që qëndron në themel të të gjitha justifikimeve të luftës, nga pikëpamja e personalitetit njerëzor, është ‘heroizmi’. Lufta, thuhet, i ofron njeriut mundësinë të zgjojë heroin që fle brenda tij. Lufta prish rutinën e jetës komode; me sprovat e saj të rënda, ajo ofron një njohuri shpërfytyruese të jetës, jetës sipas vdekjes. Në momentin kur individi arrin të jetojë si hero, edhe nëse është momenti i fundit i jetës së tij tokësore, peshon pafundësisht më shumë në shkallën e vlerave sesa një ekzistencë e zgjatur dhe e konsumuar në mënyrë monotone mes parëndësive të qyteteve. Nga pikëpamja shpirtërore, këto mundësi plotësojnë prirjet negative dhe shkatërruese të luftës, të cilat theksohen në mënyrë të njëanshme dhe tendencioze nga materializmi pacifist. Lufta e bën dikë të kuptojë relativitetin e jetës njerëzore dhe për këtë arsye edhe ligjin e “përtej-jetës”, dhe kështu lufta ka gjithmonë një vlerë anti-materialiste, një vlerë shpirtërore.”
-Julius Evola-